म संझी रहेछु आमालाई बालाई………

१. म संझि रहेछु आमालाई बालाई
बितेर जाने आफन्तहरूलाई…..

२. मेरी आमा मोटिघाटि हुनुहुन्थ्यो
हँसिली दयालु हुनुहुन्थ्यो
साँझविहान पुजापाठ गर्नुहुन्थ्यो
दाउरा बाल्दै खाना पनि पकाउनुहुन्थ्यो

म संझी रहेछु…..

३. मेरी आमा व्यवहारिक हुनुहुन्थ्यो
खाँचो पर्दा एँचो-पैँचो चलाउनुहुन्थ्यो
खरानी-तातो पानीले मैला लुगा धुनुहुन्थ्यो
खेतवारीमा काम पनि गर्नुहुन्थ्यो

म संझी रहेछु…..

४. मेरी आमा ‘पढ्नु‌पर्छ’ भन्नुहुन्थ्यो
काँक्रो पनि ‘चोर्नु हुन्न’ भन्नुहुन्थ्यो
माग्नेलाई खानेकुरा दिनुहुन्थ्यो
पाखोबाट घाँस-दाउरा ल्याउनु हुन्थ्यो

म संझी रहेछु…..

५.मेरी आमा सुख-दुख बाँड्नु हुन्थ्यो
दुख पर्दा बेस्सरी रुनुहुन्थ्यो
मकै भुट्दा अलिअलि उङ्नुहुन्थ्यो
छिमेकी सँग पर्म पनि गर्नुहुन्थ्यो

म संझी रहेछु…..

६. मेरा बा पात‌लो आङ‌को हुनु‌हुन्थ्यो
सि‌‌दासादा सार्है सोझो हुनुहुन्थ्यो
हाँसो उठ्दा मुसुक्क मुस्काउनु हुन्थ्यो
सुत्ने बेशा सिलोक पनि गाउनु हुन्थ्यो

म संझी रहेछु…..

७. मेरा बा कृषिकर्म गर्नुहुन्थ्यो
खेतबारीमा गोरु पनि जोत्नु हुन्थ्यो
धारामा गइ गाग्री-बाल्टी भर्नुहन्थ्यो
रोपाईंका बेला खेतमै रमाइलो हुन्थ्यो

म संझी रहेछु…..

८. मेरा बा ‘असल बन’ भन्नुहुन्थ्यो
मिलाएर माच-कुन्यु लाउनुहुन्थ्यो
गाई भैंसीको दूध पनि दुनुहुन्थ्यो
काठको ठेकीमा मोही तुल्याउनु हुन्थ्यो

म संझी रहेछु…..

९. मेरा बा चुरोट-बिँडि पिउनु हुन्नथ्यो
गाईबाख्रालाई खानेकुरा दिनुहुन्थ्यो
रेडियोमा गीत – समाचार सुन्नुहुन्थ्यो
पिँडीमा बसी बिस्कुन पनि हेर्नु हुन्थ्यो

म संझी रहेछु…..

१०. मेरी आमा चौंसठ्ठि वर्ष बाँच्नु भो
मेरा बा अठासी वर्ष बाँच्नु भो
एक छोरी चार छोरा छोडेर जानु भो
थाहा भएन कुन लोकतिर जानु भो

म संझी रहेछु…..

(गितकार पुर्वशिक्षक -सिताराम शिपखान
पाँचखाल, काभ्रे।)